Als onderdeel van mijn onderzoeksmaster ben ik afgelopen jaar een semester op uitwisseling gegaan naar Loughborough University in het Verenigd Koninkrijk. Loughborough (spreek uit: ‘luf-bra’) is een vrij nietszeggend dorp in het midden van Engeland (in de buurt van het industriële metropool Birmingham en Robin Hood’s eigen Nottingham) dat volledig draait op de ruim 30.000 studenten die studeren aan de enorme universiteit. Werkelijk alles in het dorp centreert zich rond de campus en de grote studentenpopulatie die dit met zich meebrengt.
Hoewel de naam in Nederland vrij nietszeggend lijkt te zijn, doet het de hoofden keren in Engeland: Loughborough University heeft zich omhoog gewerkt tot een van de meer prestigieuze universiteiten van het land.
Eind september vertrok ik vanaf Dordrecht richting Brussel, om vanaf daar met de Eurostar trein naar Londen te gaan. Vreemd om naar een eiland te gaan zonder de grond te verlaten. Eenmaal aangekomen in Loughborough nam ik een taxi die me rond 18.00 afzette bij William Morris Halls, mijn campuswoning voor de komende vier maanden. In tegenstelling tot Nederland wonen in Loughborough vrijwel alle studenten op en rond de campus in zogeheten ‘halls’ die onderling hevig concurreren door middel van sport- en zangwedstrijden (lees: geschreeuw). William Morris, beter bekend als ‘Bill-Mo’, is daar een van de populairste en dat bleek al snel toen ik aankwam. Ik werd meteen vrolijk onthaald door een enorme groep van voornamelijk Britse studenten die een Nederlandse uitwisselingsstudent schijnbaar een goede toevoeging vond aan hun kleine leefgemeenschap. Mijn koffer stond nog ingepakt in mijn kamer, maar ik kreeg direct een pint in m’n handen en werd geïntroduceerd met de officiële jel van Bill-Mo: ‘We are Lufbra royalty!’
Naast dat soort activiteiten heb ik natuurlijk vooral hard moeten studeren. Hoewel het niveau iets lager lag dan ik gewend ben op de Erasmus Universiteit, heb ik veel geleerd tijdens mijn uitwisseling. Alle vakken waren vooral een stuk theoretischer dan ik gewend ben; er werd eerder een essay dan een paper geschreven. Natuurlijk was dit juist een toevoeging op mijn eigen perspectief want hierdoor leerde ik een alternatief universitair systeem kennen. De enorme Pilkington Universiteitsbibliotheek was vooral te gek. In tegenstelling tot op de Erasmus Universiteit kon ik hier zelf door de honderden boekenkasten zoeken. Als boekenwurm is dat natuurlijk helemaal niet vervelend! Daarnaast was er ook nog eens een grote selectie ‘leisure’ reading. Op een gegeven moment had ik zoveel boeken in mijn kamer liggen dat ik tot de conclusie kwam dat ik lang niet alles zou kunnen lezen in mijn beperkte tijd in Engeland. Maar ik ben gelukkig een heel eind gekomen.
Sociaal gezien ben ik eigenlijk met twee groepen opgetrokken. Aan de ene kant waren er de Britse studenten van Bill-Mo, mijn medebewoners. We hebben vaak samen gekookt (de Nederlandse pannenkoeken waren een terugkerend recept, daar kregen ze geen genoeg van) en gingen zo nu en dan samen naar de enorme Students’ Union op de campus – de discotheek van Loughborough. Een bezoek aan deze club is niet alleen voor het plezier; het scherpt ook het sociologisch denkvermogen wat betreft Britse stereotypen van uitgaanscultuur (die ruwweg blijken te kloppen!). Juist dit maakte de ervaring des te waardevoller natuurlijk. De andere groep waar ik mee omging bestond uit mede-masterstudenten en internationale studenten. Zij woonden op andere gedeeltes van de campus dan ik, dus we spraken steeds op verschillende plekken af. Naast samen koken zijn we ook erg vaak naar de verschillende pubs in Loughborough geweest. Een van de hoogtepunten was een rugbywedstrijd tussen de Leicester Tigers en de New Zealand All-Blacks in Leicester waar we met een grote groep heen zijn geweest.
Helaas was ik net te vroeg weer terug naar Nederland om de internationale exchangestudenten markt te missen, waar studenten ‘hun’ landen kunnen presenteren. In plaats daarvan heb ik twee Nederlandse avonden georganiseerd voor voornamelijk Britse studenten die ik op verschillende plekken heb leren kennen. Het was leuk om op het moment dat ik mijn uitwisseling meemaakte anderen voor hetzelfde enthousiast te maken. De eerste keer was dat met Britse kunststudenten die bezig waren met hun keuzes voor uitwisselingen. Ik heb met hen mijn ervaringen (en wederom pannenkoeken) gedeeld. Ze waren allemaal erg geïnteresseerd om naar Rotterdam (Willem de Koning) toe te komen, hoewel ik daar niet direct op stuurde (ik ken de Nederlandse cultuur immers al!). We hebben het ook over summerschools gehad, wat veel van hen ook interessant vonden. Een tweede keer heb ik een sinterklaasavond georganiseerd met zowel Britse als enkele uitwisselingsstudenten die graag mee wilden doen. Hier gaven we elkaar cadeaus met verschillende landenthema’s: ik kreeg een six-pack van verschillende Britse ales, ik gaf een CD van een Nederlandse heavy metal band aan een Indiase metal fan. Hoewel Sinterklaas en de daarbij horende gedichten (en geïmporteerde kruidnoten en chocoladeletters) erg in de smaak vielen, kon onze nationale gewoonte om rond die tijd ‘eten in schoenen te gooien’ op minder goede reacties rekenen. Disgusting!
Een van de fijnste aspecten van mijn uitwisseling vond ik de mogelijkheid om heel het Verenigd Koninkrijk te doorkruisen. Ik ben meerdere keren naar Londen geweest en heb Schotland uitgebreid kunnen bezoeken tijdens de kerstvakantie. Omdat Loughborough zo centraal ligt was het gemakkelijk en niet te duur om in het weekend met de trein of bus ergens naartoe te gaan. Afgezien van in Londen zijn hostels meestal goedkoop en als je ruim van te voren boekt (en een Railcard aanschaft), is de trein ook niet te duur. De universiteitssteden Oxford en Cambridge waren geweldig om te bezoeken. Manchester en Birmingham zijn typische industriële steden vol red-brick woningen maar tevens fantastisch voor als je van bandjes kijken houdt. Londen is een internationale metropool waar ik eigenlijk nooit genoeg van kreeg. Het was mede door de gulle gift van het ATP fonds dat ik zoveel op pad kon gaan tijdens mijn uitwisseling. Ik denk dat de combinatie studeren/reizen uniek is en dat je daar niet al te lang over moet twijfelen: doe het gewoon! Het is moeilijk van te voren in te schatten wat een uitwisseling voor je studie en persoonlijke ontwikkeling betekent. De beste en enige manier om daar achter te komen is door gewoon te gaan, ik kan geen goed excuus bedenken om niet te gaan.